Categorie archieven: Etappes

Hans: “Deze ochtend vertrok ik voor de laatste etappe. Onderweg deed ik nog een laatste terrasje en bestelde ik un café con leche. Ook Fernando was in goede handen.”

“Wegwijzers waren er genoeg, het was onmogelijk om Santiago te missen.”

Deugddoende knuffel

“Na 35 km en 731 hoogtemeters kwam ik aan in Compostela. In het centrum van Compostela mag er niet gefietst worden. Dus moest ik aankomen met de fiets in de hand. Dat was toch een beetje een domper na 2100 km fietsen. Maar het onthaal was er niet minder enthousiast om. Al van ver zag ik Els staan blinken. Ik werd met open armen ontvangen. De knuffel deed enorm veel deugd na 25 dagen.”

“Nadien namen we nog enkele foto’s voor de kathedraal. Met Fernando, met Els en met de zussen.”

Een onwaarschijnlijke afsluiter

“Toen de formaliteiten achter de rug waren, besloten we er eentje op te drinken.”

“En wat toen gebeurde, was onwaarschijnlijk. Het tafeltje achter ons werd ingenomen door de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen. Toen ze aanstalten maakte om te vertrekken, vroegen we of het mogelijk was om een foto te nemen. Ze stemde onmiddellijk in. Toen ze vernam dat mijn fietstocht in het teken stond van mensen met kanker, haalde ze het ‘Europe’s Beating Cancer Plan’ aan.”

“Vanavond volgt Ursula von der Leyen de finale van de Champions League op groot scherm in het stadion van Real Madrid. Die club neemt het in de finale op tegen het Duitse Borussia Dortmund.”

Compostelaat

“Toen was het tijd om mijn compostelaat af te halen. Ik was er niet de enige. Ik kreeg mijn compostelaat in het Latijn. Een compostelaat is het officiële kerkelijke document waarmee het kapittel van de kathedraal van Santiago de Compostela formeel bevestigt dat de persoon die erom vraagt, gekomen is om eer te bewijzen aan de apostel Jacobus de Meerdere en dat die persoon aan alle daarmee verbonden verplichtingen heeft voldaan. Ik kreeg ook nog een certificaat in het Spaans. Daarop staat welke route ik gevolgd heb, waar ik vertrokken ben en hoeveel kilometer ik gedaan heb.”

“Tot slot bracht ik nog een bezoek aan De Huiskamer van de Lage Landen. Dat is een centrum waar Nederlandstalige pelgrims welkom worden geheten. Nederlandstalige vrijwilligers ontvangen er pelgrims die graag hun verhaal doen.”

“Uiteindelijk zetten we koers naar het hotel. Daar plaatste ik Fernando veilig op de wagen. Zijn taak zit erop.”

Bedankt!

“Dit was het dan. Na uren voorbereiding en 25 dagen op de fiets zit de laatste etappe erop. Dit is dan meteen ook het laatste verslag. Ik hoop dat jullie er van genoten hebben. Bedankt voor de vele deugddoende complimenten en aanmoedigingen. Het doet mij plezier dat zoveel mensen de dagelijkse verslagen gelezen hebben. Ik ga nu nog even nagenieten en kom dan huiswaarts.”

Namens het hele team van Het Majin Huis wensen we Hans van harte proficiat met deze ongelooflijke prestatie op persoonlijk vlak. Daarnaast vinden we het fantástisch dat hij dit initiatief deed ten voordele van ons ondersteuningshuis voor mensen met kanker. De opbrengstenteller staat te blinken op liefst 15.755 euro. En nog altijd komen er centen binnen. Dat is buitengewoon. Het geeft ons echt het gevoel dat de maatschappij onze werking helpt dragen. 

Dus ook een zeer welgemeende dank je wel aan jullie allemaal: alle mensen, organisaties en bedrijven die hun steentje bijdroegen en allen die de tocht van Hans meevolgden.

Merci Hans en merci jullie allemaal om er zo’n onvergetelijke en hartverwarmende 25-daagse van te maken. Die zal nog heel lang nazinderen in Het Majin Huis. 

Laatste rit in tweeën

Hans: “Vandaag wachtte me opnieuw een korte rit. En dat zal morgen ook zo zijn. Toen ik deze tocht voorbereidde, was het eerste plan dat ik vandaag zou aankomen in Compostela. Maar het was niet zeker dat Els dan op tijd aan de kathedraal zou kunnen zijn. En ze zou mij toch graag zien aankomen. Dus nam ik geen risico nemen en splitste ik mijn laatste rit in tweeën.”

“Vanochtend vertrok vanuit Palas de Rei. Met de wagen was het van daar nog 66 km tot Compostela, met de fiets 78.”

Kerkje met Nederlandstalige handleiding 

“Na 13 km kwam ik aan in Melide. In het begin van het dorp stond het Romaanse kerkje van San Pedro met een 14e eeuws kruis. Aan de andere kant van Melide stond het bijzonder mooie 11e eeuws kerkje Santa María. Binnenin was er een doopvont, ook uit de 11e eeuw. Het altaar zou dan weer uit de 8e eeuw stammen.”

“Waarschijnlijk vraag je je af hoe ik weet hoe oud al die dingen zijn. Wel, bij de ingang kon je de uitleg krijgen in de taal van je eigen land, handgeschreven. Superhandig.” 🙂

“In het prachtig decor dat Galicië biedt, fietste ik verder richting Arzúa.” 

“In Arzúa nam ik plaats op het prachtige plein met de platanen. Ik dronk er un grande café con leche.”

“Na 47 km en 659 hoogtemeters kwam ik aan in mijn slaapplaats voor vanavond: Touro.”

Wat een locatie voor de laatste nacht

“Ik verblijf hier in een landhuis uit de 18e eeuw, middenin een prachtig stuk natuur. Het landhuis werd in 1995 gerestaureerd met de originele materialen. Ik nam de tijd om eens rustig door het domein te wandelen. Ongelooflijk hoe rustgevend en mooi het hier is. Het valt eigenlijk niet vast te leggen op foto’s.”

“Nog 1 etappe te gaan. Morgen hoop ik voor de middag in Santiago de Compostela aan te komen. Dan heb ik nog ruim de tijd om mijn compostelaat aan te vragen. Vandaag heb ik er terug 4 stempels bij.”

“Intussen hoorde ik van Els dat zij en haar zussen veilig zijn aangekomen in Compostela. Het ontvangstcomité is dus al ter plekke. Morgen is het mijn beurt.” 😉

Eens zonder wekker

Hans: “Vandaag stond een kortere rit op het programma. Dus had ik mijn wekker eens niet gezet. Het waren uiteindelijk de klokken van het klooster die me wakker maakten. Ik vertrok pas om 9u. Een peregrino wees de juiste richting.” 

“Na een tiental kilometer fietste ik Galicië binnen. Dat is één van de 17 autonome regio’s van Spanje. Santiago de Compostela is de hoofdstad van Galicië. Ik zag Compostela ook voor het eerst vermeld worden op een officieel verkeersbord.”

Lego voor gevorderden

Na 32 km fietste ik over de Rio Miño en kwam ik aan in Portomarín. Mijn route liep er naar links, maar ik besloot Portomarín te bezoeken en ging naar rechts. Hiervoor moest ik wel een extra klimmetje doen. Ach, wat maakt het nog uit?” 😉

“Het oude Portomarín is onder de waterspiegel verdwenen. Steen voor steen zijn de mooiste gebouwen afgebroken en hogerop teruggeplaatst. Zo ook de 12e eeuwse kerk San Nicolás. Op sommige stenen zie je nog de nummers staan van de heropbouw. Dit moet een enorme puzzel geweest zijn.”

“Ik besloot in Portomarín iets te eten, want er zou een 12 km lange klim volgen. Net op dat moment kwam de Guardia Civil het plein op gereden, de Spaanse politie. Ik zag pelgrims een stempel vragen en besloot hetzelfde te doen. Ik waagde het er ook op om een selfie te vragen met die mannen, maar dat vonden ze een brug te ver.” 🙂

4 stempels, kwestie van zeker te zijn

“Toen zette ik mijn weg verder en begon ik aan de klim.”

“Dag na dag zie ik meer wandelaars. Een wandelaar moet de laatste 100 km gewandeld hebben om zijn compostelaat te krijgen. Dat is een getuigschrift dat aan pelgrims wordt gegeven in Compostela.”

“Een fietser moet bewijzen dat hij de laatste 200 km gefietst heeft. Belangrijk is dat je je pelgrimspas op dit laatste stuk twee keer per dag laat afstempelen. Daar begon ik gisteren mee.”

“Na 61 km en toch ook weer 1071 hoogtemeters kwam ik aan in Palas de Rei, met zijn kleine kerkje. Ook daar kreeg ik een stempel.”

“In totaal verzamelde ik vandaag 4 stempels. Kwestie van zeker te zijn.” 🙂

“Ondertussen is ook Els, samen met haar 2 zussen, aan haar reis naar Compostela begonnen. Met de auto, weliswaar.” 🙂 

“Els komt morgen aan in Compostela . Zo kan ze mij overmorgen zien aankomen aan de kathedraal van Compostela. Dat het maar vlug zaterdag is …”

Langs een 16e eeuwse burcht

Hans: “Deze ochtend verliet ik Cacabelos via een brug over de Rio Cúa.”

“Het eerste stuk fietste ik door wijngaarden. In Villafranca del Bierzo passeerde ik een 16e eeuwse burcht met versterkte hoektorens.”

“In Trabadelo werd ik verwelkomd door een pelgrim.”

Een kortere route, maar …

“Na 26 km en 9 kortere hellingen begon ik aan de klim richting Cebreiro. Het zou een klim worden van 14 km naar een hoogte van 1300 m. Aan het begin van de klim stond aangegeven dat er werken waren. Ik dacht dat het met de fiets wel zou lukken. Maar na 2 km klimmen kwam ik 3 Spaanse wielertoeristen tegen. Zij gebaarden dat ik niet door zou kunnen. Ze zeiden iets van trabajar, guardia civil en 200 euro. Dat risico zal ik maar niet nemen, dacht ik. Dus keerde ik 2 km terug. Toen ik weer bij de voet van de klim kwam, zag ik 2 Amerikanen die hetzelfde probleem hadden.” 

“De Spaanse wielertoeristen wezen ons de juiste weg. Het bleek een kortere route te zijn, 2 km minder lang, maar wel véél steiler. Wat was dát, zeg? Het stijgingspercentage zat maar zelden onder de 8%. Op sommige stukken ging het tot 12% en meer. Veel fietsers gingen te voet. Mij lukte het wel nog om Fernando naar boven te duwen, op het kleinste verzet weliswaar.” 🙂

“Na deze lastige klim kwam ik boven en wat zag ik daar? Iemand stond er doedelzak te spelen! Zalig, toch? Dit is wat ik gisteren bedoelde toen ik het had over onverwachte kleine momenten om van te genieten.” 🙂

Aan klimmen geen gebrek

“Boven nam ik ook nog de tijd voor een selfie met mijn trouwe tweewieler.”

“Cebreiro, het dorpje op de top, telt slechts 20 huizen. Er staat een preromaans kerkje uit de 10e eeuw. Ik deed er een kaarsje branden.”  

“Vanuit Cebreiro nam ik een steile afdaling. Daarna wachtte me direct de volgende klim. Boven op San Roque zag ik een groot pelgrimsbeeld.”

“Nadien was er weer een stuk afdaling. En toen nam ik nog de Poio voor mijn rekening. Aan klimmen geen gebrek vandaag …”

“Na de Poio begon een lange afdaling richting Samos, mijn slaapplaats van vannacht.”

“Na 72 km en 1335 hoogtemeters kwam ik er aan. Samos is een klein dorpje aan de Rio Sarria. Het Monasterio San Julian de Samos neemt er een prominente plaats in.”

“In het klooster kreeg er een stempel bij.”

“De rit van vandaag was warm en lastig, maar mooi. Nog 3 te gaan.” 🙂

“Morgen fiets ik naar Palas de Rai.”

Babbeltje met een Braziliaan

Hans: “Deze ochtend verliet ik Astorga al vroeg, want er stond een belangrijke etappe op het programma. Na 5 km kwam ik bij een kerkje.” 

“Aan dat kerkje zag ik een fietser die even halt hield. Hij bleek uit Brazilië te komen en is vertrokken in Saint-Jean-Pied-de-Port. Hij wil ook aankomen op zaterdag 1 juni. Mogelijk zie ik hem dus nog terug.”

Verkeerd gereden?

“Na een aantal korte klimmetjes kom ik bij bij de col van de dag. Een klim van 12 km naar Cruz de Ferro. Boven, op 1504 m hoogte, markeert een ijzeren kruis het hoogste punt van de camino.“

“Het is een mooie klim. Maar dat ijzeren kruis zie ik tijdens de klim op geen enkel moment staan. Na iets meer dan een uur kom ik boven. Nog altijd is er geen kruis te zien. Ben ik verkeerd gereden? Ik fiets een stukje terug en kom 3 Spaanse fietsers tegen. Zij zeggen dat het Cruz de Ferro nog iets verder staat. Ik verander terug van richting. Eerst gaat de weg nog even omlaag en dan opnieuw omhoog. En daar, inderdaad, na een bocht, zie ik het plots staan.”

“Cruz de Ferro is een eeuwenoud monument, een kruis op een houten paal. Het moedigt pelgrims aan. Het zegt hen dat ze Santiago zullen halen.”

“Symbolisch leggen pelgrims bij dit kruis hun lasten af. Dat doen ze door een steen te gooien op de grote hoop stenen aan de voet van het kruis. Vandaag houden pelgrims dat gebruik nog altijd in ere. Ze zien het als afsluiting van een fase en een nieuw begin. Ze doen het ook als gedachtenis aan of als wens van geliefden thuis.”

Veerkracht vinden

“Zelf heb ik bij mijn vertrek een steen meegekregen van Het Majin huis. Ik droeg de steen 21 dagen in mijn stuurtasje mee. Uren heb ik in de regen gefietst. Dagen heb ik met tegenwind gefietst. Ettelijke hoogtemeters heb ik overwonnen. Telkens vond ik de kracht om verder te gaan. Heel dikwijls door kleine toevalligheden: een leuke ontmoeting, een prachtig vergezicht, een ree die wegliep. Met deze symbolische steen wil ik de bezoekers van Het Majin Huis een hart onder de riem steken. Ik hoop van harte dat ze tijdens en na hun kankertraject de veerkracht vinden om te kunnen genieten van de kleine dingen.“

“Een dag voor mijn vertrek kreeg ik ook een steen van Julôt. Julôt is het zoontje van mijn nichtje Esmée en van Dries. Hij is 2 jaar en 5 maanden. Hij kleurde de steen zelf. Het is een steen voor de ganse familie.”

“Een mens zou het haast vergeten, maar ook na Cruz de Ferro moest er nog gefietst worden. Er wachtte me nog een afdaling van 15 km en een vlak stuk van 25 km. Tijdens de afdaling trok ik de remmen dicht bij een albergue. Daar bestelde ik een huisgemaakte vegetarische quiche. Ik kreeg er ook een stempel in mijn credencial.”

“En ja, de rode draad in het verhaal is intussen ook nog steeds aanwezig.” 😉

Nog hoogtemeters in het verschiet

“Na 71 km en 850 hoogtemeters kwam ik aan in Cacabelos. Morgen wacht me de etappe naar Samos. Die telt bijna dubbel zoveel hoogtemeters als de rit van vandaag …”

Intussen bracht de actie ‘Hans Benefietst’ al meer dan 15.000 euro op voor Het Majin Huis. Duizelingwekkend. 

Omdat dit een speciale rit was, sluiten we vandaag eens af met een videootje: beelden van het hoogtepunt van de dag.

Wilde bloemenweides

Hans: “Deze ochtend vertrok ik opnieuw op tijd, net als gisteren. Want ook vandaag weer zou er in mijn slaapplaats, Astorga, heel wat te zien zijn. Daar wilde ik genoeg tijd voor hebben.”

“Er stond vandaag een korte, vlakke rit op het programma, een overgangsetappe zoals ze in de grote wielerrondes zeggen.” 😉 

“Onderweg fietste ik langs velden waar de maïs al kwam piepen, langs graanvelden en mooie wilde bloemenweides.”

“Op de achtergrond zag ik stilaan een nieuw gebergte opdoemen. De komende dagen wordt het terug klimmen …”

De granietblokken van Gaudí

“Na 60 km kwam ik aan in Astorga. Na een goede douche ging ik de stad te voet verkennen. Vanuit het park beneden waren de Romeinse stadsmuur en 2 grote gebouwen indrukwekkend zichtbaar: de kathedraal en het voormalige bisschoppelijk paleis.“

“De kathedraal kon ik, met mijn stempelboekje als bewijs, bezoeken voor 6 euro. Ik kreeg er ook een stempel in mijn credencial.”

“Het bisschoppelijk paleis is een ontwerp van de architect Antoni Gaudí, de man met wie ik gisteren een selfie nam. Vanaf 1889 leidde hij zelf de bouw uit granietblokken. In 1893 stopte hij ermee, na tal van ruzies. Andere architecten hebben zijn werk dan verdergezet.”

Genieten van een botercakeje

“Ik zag ook een aantal mooie muurschilderingen.” 

“Na mijn wandeling proefde ik de lokale specialiteit van de stad: de mantecada, een soort botercakeje.”

“Morgen rijd ik naar Cacabelos en passeer ik het hoogste punt van de camino. Daar staat het Cruz de Ferro, een ijzeren kruis. Ik heb er een opdracht te vervullen. Daar lees je morgen meer over.” 😉

Fietsen naast de wandelaars

Hans: “Ik vertrok deze ochtend op tijd richting León, omdat ik daar genoeg tijd wilde hebben om de stad te bezoeken.”

“In El Burgo Ranero passeerde ik de prachtig gerestaureerde Castiliaanse dorpskerk. En de rode draad in het verhaal is nog steeds aanwezig.” 😉

“De eerste 35 km liep de route voor de wandelaars naast die voor de fietsers. Dus hoorde je af en toe iemand ‘Buen camino!’ roepen.”

Een muur van rivierstenen

“Na 37 km kwam ik aan in Mansilla de las Mulas, een historisch stadje aan de Rio Elsa. De stad wordt voor een groot deel omringd door een hoge stadsmuur. Deze muur werd in de 11e eeuw gebouwd van rivierstenen.”

“In Mansilla de las Mulas zal je niet verloren lopen. De route wordt zeer goed aangegeven. Er zijn ook heel wat beelden/kunstwerken die verwijzen naar de camino.”

Selfie met Gaudí

Om 13u30 en na 67 km kwam ik aan in León. Ik hield dus genoeg tijd over om de stad te voet te verkennen. De spitse torens van de kathedraal waren van ver zichtbaar. Ik besloot de kathedraal te bezoeken en betaalde hiervoor 7 euro.”

“De kathedraal bevindt zich op het hoogste punt van de stad. De gebrandschilderde ramen hebben een oppervlakte van 1800 vierkante meter. Ze brengen veel licht binnen.”

“Iets verder zag ik Casa de Botines, een modernistisch gebouw uit 1894, ontworpen door Antoni Gaudí. Ik kon zelfs een selfie maken met Gaudí himself. 🙂

“Vanavond probeer ik de ontknoping in play-off 1 van de Jupiler Pro League te volgen.” 🙂

“Morgen is Astorga mijn volgende tussenstop.”

Een internationale avond

Hans: “Gisteren verkende ik nog Fromista. Ik raakte in gesprek met een Brit en een Duitse. De man woont in Manchester en is een United-fan. Hij gaf wel toe dat Kevin De Bruyne, die bij City speelt, een fantastische speler is. De vrouw woont in Berlijn en is afkomstig uit de voormalige DDR.”

“Later op de avond ging ik samen met de Brit nog iets eten. We schoven aan bij 2 Nederlanders, een Britse die in Spanje woont, een Nieuw-Zeelander en 3 Fransen. De voertaal was Engels. Het was een gezellige, zeer internationale avond.” 🙂

De rode draad

“Vandaag stond een korte rit op het programma. Dus vertrok ik wat later dan anders. En ja, ook nu weer zag ik op iedere kerktoren een ooievaarsnest. Het blijft de rode draad in mijn verhaal van de laatste dagen.”

“In heel veel dorpen zag ik tal van verwijzingen naar de camino, of de Sint-Jacobsroute, zoals die ook genoemd wordt.” Volgens de legende zouden de beenderen van apostel Jakobus de Meerdere begraven zijn onder de kathedraal van Compostela.

Tijd voor nog een paella

“Deze voormiddag reed ik een tiental kilometer op een grindweg die de wandelaars ook nemen. Op het einde van deze grindweg stond een albergue – een herberg. Daar deed ik mij tegoed aan een bordje paella.”

“In Carrión de los Condes zag ik een wel heel originele verzamelaar van dopjes. Zou men hiermee ook geld inzamelen voor de blindengeleidehonden?”

 “Na 58 km en 241 hoogtemeters kwam ik al rond 14u aan in Sahagún. Het was dus eens een tochtje met weinig hoogtemeters. Daar waren de benen niet rouwig om.” 😉

“In het hostel waar ik slaap, kreeg ik nog een stempel.” 

“Morgen rijd ik door naar León.”

Kathedraal met Duitse invloeden

Hans: “Gisteren verkende ik nog Burgos. Wat er letterlijk en figuurlijk bovenuit stak, was de kathedraal.”

“Een gigantisch bouwwerk dat zowel aan de buitenkant als aan de binnenkant veel bewondering afdwingt. Eén van de bouwmeesters was Jan van Keulen. Zijn Duitse achtergrond is merkbaar: de torens tonen grote overeenkomsten met de Dom van Keulen.”

“Ook de promenade langs de rivier, omzoomd door platanen, was zeer mooi.”

Gravelwegen en graanvelden

“Deze ochtend kroop ik om 9u op de fiets. Het eerste uur reed ik door graanvelden, van dorpje naar dorpje. En jawel, daar waren ze weer: in ieder dorpje dat ik passeerde, lag bovenop de kerk een ooievaarsnest. De ooievaars en de mooie uitzichten kleurden mijn voormiddag.”

“Ik fietste een groot stuk langs een gravelweg. Daar bleek Fernando totaal geen moeite mee te hebben.”

Collega-pelgrim luidt klok

“Plots kwam ik bij een ruïne van de vroegere abdij van San Anton. Heel veel wandelaars en fietsers verpozen er even. Er hangt nog een klok die werkt. Net op het moment dat ik foto’s nam, begon een pelgrim/wandelaar de klok te luiden. Zeer mooi om dat te kunnen beleven.” 🙂

“Ik kon aan de ruïne ook vrij een stempel nemen, wat ik natuurlijk deed. Naast de ruïne zag ik een standje met handgemaakte hartjes en kaarten. Die kon je meenemen in ruil voor een vrije donatie, un donativo in het Spaans. 😉

“Ik kocht een kaart met een tekst. De vertaling via Google Translate luidt: Er schuilt zo’n diepe wijsheid in stilte. Soms wordt ze het meest perfecte antwoord.“

“Een paar kilometer verder in Castrojeriz trakteerde ik mezelf op spek met eieren, en een koffie.”

“Zo’n 7 km vóór Fromista passeerde ik een kerk waar wel heel veel ooievaarsnesten op gebouwd waren. Hoeveel zie jij er?” 🙂

“Na 77 km en 540 hoogtemeters kwam ik aan in Fromista. Ik verblijf hier in een hostel. Ook hier krijg ik nog een stempel in mijn credencial.”

“Morgen gaat de rit naar Sahagún.”

Sangria met paella

Hans: “Gisteravond at ik in Santo Domingo de la Calzado nog een plato del día. Voor 12 euro kreeg ik een sangria met paella. Paella is één van mijn favorieten, dus kon ik dit niet aan mij laten voorbijgaan.” 🙂

“Vanochtend verliet ik de stad via de brug over de Rio Oja.”

“Onderweg kwam ik verscheidene rustplaatsen tegen. Meestal zijn dat plekken waar wandelaars en fietsers elkaar kruisen. Je kunt er ook je drinkbus vullen.”

“De wijngaarden maakten intussen plaats voor graanvelden.”

Zelfs Nieuw-Zeelanders kennen de camino

“In Belorado hield ik halt aan een kerkje. Binnen lag een stempel met een stempelkussen. Ik maakte er gretig gebruik van om mijn stempelboekje aan te vullen.”

“Bij het buitenkomen ontmoette ik een fietser uit Nieuw-Zeeland. Hij fietst de camino voor de 2e keer. Hij is vertrokken in Pamplona. In september komt hij terug om 1 maand mee te draaien in een hostel: 4 à 5 uren werken voor kost en inwoon. Die heeft de microbe serieus te pakken.” 😉

“In Tosantos zag ik hoog boven de rechterkant van de weg een kapel die is uitgehouwen in de rotswand.”

Een haag in de vorm van een pelgrim

“Iets verderop moest ik de pas La Pedraja over. Dat was een klim van 4,5 km met een pashoogte van 1150 m. Onderweg zag ik veel dingen die gerelateerd waren aan de camino: mooie muurschilderingen en in een tuincentrum zelfs een haag in de vorm van een pelgrim.” 🙂

“Ook vandaag spotte ik een ooievaar. Deze streek is er blijkbaar voor gekend. Bovenop de kerk in Cardeñajimeno was er één bezig aan zijn nest.”

“Na 74 km en 860 hoogtemeters kwam ik aan in Burgos.”

“Ik ga inchecken, mij verfrissen en deze prachtige stad al wandelend verkennen.”

“Morgen staat de rit naar Fromista op het programma.”

Intussen staat er al liefst 14.375 euro op de opbrengstenteller voor Het Majin Huis, het goede doel waarvoor Hans rijdt. Het Majin Huis is een ondersteuningshuis in Gent voor mensen met kanker.